Mont Blanc ya da İtalyanların dediği gibi Monte Bianco. Dağcılığa başladığımız günden beri hayallerimizi süsleyen bir kocaman beyaz dev... Alpler'in ve Kıta Avrupa'sının en yüksek dağı olan Mont Blanc, "Yedi Zirveler'deki bu unvanını Avrupa kıta sınırının yeniden tanımlanmasıyla birlikte Rusya'daki Elbruz Dağı'na kaptırmıştı. Geçen yıl Elbruz'dan yediğimiz dayağın acısı henüz geçmemişken, bu sefer de orijinal en yüksek noktayla şansımızı denemeye karar vermiştik. Hatta planların ilk tohumu Elbruz'dan aşağıya inerken atılmıştı :) Zaten Avrupa'nın gerçek zirvesi burası değil miydi? Ekip de haliyle Elbruz ekibiydi. Ben, Selda, Mesut, Can. Biletler de Kadıköy'de bir akşam bira içerken gelinen gazla 10 ay öncesinden alınmıştı.
Yedi Zirveler (Seven Summits); Dünya'daki her bir kıtanın en yüksek dağının zirvesine ulaşmayı amaçlayan bir dağcılık maratonu. Günümüzde en çok kabul edilen Kilimanjaro (Afrika), Denali (Kuzey Amerika), Elbrus (Avrupa), Aconcagua (Güney Amerika), Carstensz Pyramid (Okyanusya), Vinson Massif (Antarktika) ve Everest (Asya).
Evdeki hesap çarşıya uymadı tabi. Hele Türkiye gibi bir ülkede yaşıyorsan, plaza insanı olarak çalışıyorsan değil 10 aylık plan 10 günlük planlar bile çuvallayabiliyor. Bizim planımız da 15 Temmuz gecesi darbeye uğramıştı. Şirketimde izinlerin durdurulması sebebiyle 1 yıldır planladığımız ve hazırlandığımız bu faaliyete gidemeyecektim. Ne kadar uğraştıysam da izin konusunu çözemedim. Uçak biletlerini, kiraladığımız araç bedelini, emeğimizi, hayallerimizi yakarak İstanbul'da kalakaldık. Selda'ya ne kadar ısrar ettiysem de o da gitmedi. Sonrası bunalım bunalım ...
Mont Blanc ya da Monte Bianco ilki Fransızca ikincisi İtalyanca. Her ikisinin de tam karşılığı "Beyaz Dağ".
Değil dağa gitmek dağ adını duymak bile istemiyordum. Bir de evde tek izlediğimiz kanal olan Trek HD'de habire Mont Blanc dağı tırmanışı, Kilian Jornet'li Mont Blanc koşuları, Chamonix Ultra maratonu bize nazire yaparcasına dönüp duruyordu. Birkaç gün sonra da Mesut ve Can'dan gelen zirve haberiyle bir nebze olsun teselli bulduk.
2 hafta sonra şirkette izinler tekrar açıldı fakat benim dağa gidecek ne halim ne de motivasyonum vardı. Selda'nın bir hafta boyunca verdiği gaz ile gitmeye ikna olmuştum. Tüm hafta boyunca Pegasus ile uğraştım uçak biletimin iadesi için. Tüm hafta boyunca bir gün gitmeye karar veriyor ertesi gün vazgeçiyorduk. Ta ki perşembe akşamı saat 5'e doğru Pegasus uçak biletimi değiştirmeye onay verene kadar. Cumartesi uçuş vardı, biz perşembe akşamındaydık. Hem kafa hem de fiziksel olarak toparlanmamız imkansız gibi görünüyordu. Nihai bir kararla apar topar çantaları hazırlayıp cumartesi Milano'ya uçtuk. Bu süreç boyunca o kadar olumsuz şey oldu ki acaba gitmemeli miyiz? Acaba bu bir işaret mi? Gitmemeli miyiz? diye kendimize çok sorduk. Tırmanışa ne kafa ne de fiziksel olarak hazır değildim. En kötü ihtimalle yürüyüş yapar, gezer geliriz diye düşünüp çıktık yola.
13.08.2016 Cumartesi - Nihayet yola çıkıyoruz.
11:30 Pegasus uçağı ile Milano’ya gidiyoruz. Daha doğrusu Bergamo'ya. Klasik bir Pegasus gerçeği olarak uçak 1,5 saat rötarlı kalktı.
3 buçuk gibi indik ama olumsuzluklar yakamızı burada da bırakmıyordu. Kiralık araç işinde bir sürü aksaklık çıktı. Arabayı da Polo demişlerdi Kia verdiler. Hem de en dandiğinden. Kiralama şirketi saçma sapan sigorta işleri, kredi kartı bloke sorunları v.s. çıkardı. Artık gücüm tükenmek üzereyken 5'e doğru çözdük problemleri, bir şekilde arabamızı aldık düştük yola.
#Milano’dan #Chamonix’e doğru yola çıktık. Mont Blanc tünelinde tam bir İstanbul köprü trafiği vardı. Yani Avrupa'nın dağına bile trafik getirdik ya artık söylenebilecek bir şey yok. Nasıl bir kara bulutla geldiysek...
21.30'da ancak ulaşabilmiştik kamp alanına. Ben artık iyice tükenmiştim. 2012 yılında buralara geldiğimizde kaldığımız aynı kamp alanına (Camping Barrats) gittik #Chamonix’te. Hemen çadırı kurup yattık. Çok keyifli bir kamp alanı burası. Son derece düzenli, temiz, bakımlı. Fakat fiyatlara ciddi zam gelmiş 2012'ye göre Euro da artınca çadır bile ciddi maliyet (25 Eur). Kamp oldukça kalabalıktı. Araçla girmediğimiz için ağaç altında bir yer verdiler bu sefer. Gece hava muhteşemdi. Kamp yerinden Mont Blanc'ın zirvesi ay ışığında parlıyordu. Bir tek bulut yoktu. Havanın birkaç gün daha bozmamasını dileyerek uyuduk. Daha doğrusu yorgunluktan sızdık.
14.08.2016 Pazar - Dinlenelim derken kendimizi dağda bulduk.
Yorgunluktan sabah gün ağarana kadar deliksiz uyumuşuz. Bugün Chamonix’i gezmeyi ve Aiguille du Midi’ye çıkmayı planlamıştık. Ama hava çok güzeldi, dağ pırıl pırıldı. Chamonix'te Tourist Info'dan önümüzdeki birkaç gün için hava tahmini aldık. Çarşambadan sonra hava bozuyordu. Yine kötü şans. Apar topar planları değiştirip Mont Blanc sen mi büyüksün biz mi diyerek bugün direkt dağa Tete Rousse'a çıkmaya karar verdik. Daha doğru dürüst dinlenememiş, irtifaya ve ortama alışamamışken 3.500 metreye çıkacaktık. Dağ için alelacele alışveriş yaptık herhangi bir şeyi unutmamış olmayı dileyerek. Çadırın yanında çimlerin üzerinde yaptığımız kahvaltıdan sonra çantaları hazırladık, çadırı söktük. Fazlalıkları arabaya koyduk. Kampinge 2 günlük kira vermiştik bir gününü iade aldık üstüne de az kullanılmış bir kartuş verdi adam (içi dolu gibi ama umarız dağda yanar) ve yine koştura koştura yola çıktık.
Lafayette’ e gittik araçla. Araba için otopark arama bir de yanlış tren garına gidince 12:30 trenini bir dakika ile kaçırdık. Sağlık olsun bu tip aksilikler artık bizim için sürpriz değil :) İstasyon çok sevimli. Doctor Who’nun kabininin büyükçesi. İçine girip başka boyutlara ışınlanası geliyor insanın.
Tren dağların, tepelerin etrafından muhteşem manzaralar eşliğinde kıvrılarak Nid d'Aigle’ e (Kartal Yuvası) kadar gidiyor (2.400 m). Çoluk çocuk, yaşlı genç bir sürü insan bindi trene. Dağ ve spor buralarda bir kültür. 70-80 yaşında dedeleri, teyzeleri elinde batonla yürüyüş yaparken ya da 10 yaşında çocukları dağ maratonu koşarken görebilirsiniz. Etrafı ağzımız açık seyrederek çıktık yukarı. Çok güzel memleket vesselam...
Sonra çantaları yüklendik. Alpin stil dağcılıkta kesinlikle yiyecek, içecek, çadır, uyku tulumu, kamp yükü taşımak yok. Her tarafta dağ evleri var ve tırmanışçılar burada kalıyor, buralarda yemek yiyor. Sadece teknik malzeme taşınıyor. Biz amele dağcılık kültüründen geldiğimiz için dağ evi falan bilmezük. Biz çadırımızı kurar, eşşek gibi taşır kral gibi yaşarız. Sonra da dizleri, beli hacamat ederiz. Benim çanta çok ağır diye çadırı Selda aldı. Yolun yarısına kadar o taşıdı.
Mont Blanc'ın bilinen ilk çıkışı 1.786 yılında Jacques Balmat ve Michel Pacard tarafından gerçekleştirilmiş.
Trenden sonra hafif bir eğimle patika yukarı yükselmeye başlıyor. Sağ tarafta dağın buzulu görünüyor (Bionnassay). Buzula giden yol sağa doğru giderken, dağa giden yol solda dik bir patikaya dönüşüyor. Buradan düz – kayalık bir alana ulaşılıyor. Daha önce gelişimizde buraya kadar çıkmış ve geri dönmüştük. Dağ evini uzaklardan görmüştük.
Sonra patika epeyce dikleşiyor ve tek bir kişinin geçebileceği şekilde daralıyor. Genelde çok boşluk hissi yok ama bazı yerler fena değildi. Buralarda demir kablolar ile emniyet sistemi kurulmuş.
Yavaş yavaş yükselip buzula geldik ve yan geçişle Grand Coloir'ın (Büyük Kulvar) eteğinde kurulu Tete Rousse kamp alanına ulaştık. Hemen girişte bir danışma gibi bir kulübe yapmışlar. Görevli her gelene neyin nerede olduğunu, nereye çadır kurulabileceğini v.s. tüm bilgileri özet geçiyor. Adam her gün buraya işe geliyormuş :) Biz de plazaya gidiyoruz ne var!!!! :)
Kamp alanı buzul kaya karışımlı. Tuvalet var ve uçak wc si gibi vakumlu. Poşetlerle toplayıp, vakumlayıp dışarıda istifleniyor ve periyodik olarak helikopter gelip alıyor. Dağa hiç bir şey atılmıyor, bırakılmıyor. Adamlar doğalarına gözleri gibi bakıyorlar. Neyin kıymetli olduğunu çözmüşler.
Çadır alanları biraz küçük bizim çadır için. Neyse kayaların arasında karsız bölgede bulduk bir yer. Kalabalıktan uzak durmaya da çalıştık. Kurduk çadırımızı akşam menüde bir dağ klasiği makarna vardı. Gün batımı fotoları çektik. Manzaramızda önümüzde buzul, yanımızda ise Grand kulvar vardı. Çadırda dinlendik. Dağ evine gittik, kahve içtik. Herkes dağ evinde yemek yiyordu. Kendimizi biraz gariban hissettik :) Burada gece kalma kişi başı 50 Euro, akşam yemeği 20 Euro. Baya tuzlu. Tete Rousse da bu dağda çadır kurulmasına izin verilen tek yer.
15.08.2016 Pazartesi - Büyük Kulvar'dan Vallot'a
Sabah 4 gibi kalktık. Başka ekipler de kulvarı tırmanmaya başlamıştı. Gün ağarmadan geçmek gerekiyor orayı, hava ısınınca kulvarda bir taş yağmuru başlıyor. Mont Blanc teknik olarak aşırı zor olmasa da dikkat gerektiren bir dağ. Özellikle Grand Coloir (Büyük Kulvar)'da taş düşme riski. Buzulda ise tehlikeli kılçıklar, yan geçişler v.s. var. Çok da kalabalık; devamlı inen çıkan eksik olmuyor rotada.
Karanlıkta önceki ekiplerin açtığı izlerden karlı kısmı çıktık. Kulvarın hemen öncesinde dikleşiyor kar geçişi. Kulvara girdikten sonra taş düşen kısmı çok hızlı koşar adım geçtik. Çok dik, kimi zaman çelik tellere tutunarak tırmandık. Burası için herkeste parmaksız ferrata eldiveni vardı. Sebebini sonra anladık. Demir kablolardan kopan ince teller parmaklara batıyor ve kanatıyor. Siz siz olun eldivensiz gitmeyin. Birkaç kişi soldaki sırttan çıkmaya çalıştılar, ancak yukarıdan yan geçiş yaparlarken taş düşürme ihtimalleri çok yüksek olduğu için önden giden ekipler bağırdılar bu adamlara. Birkaç kişiyi de helikopter aldı hiç sormadan. Muhtemelen helikopter parasını da onlara kitlemişlerdir :)
Uyku tulumları, bivak, mat v.s içeren kısmi kamp yükü ile tırmanış zor oldu. Teknik malzemeleri de ekleyince çantalarımız ciddi derecede ağırdı. Tırmanışta hep eller kayada idi. Hava güzeldi; kayalarda kar ya da buz da yoktu. Kulvarın sonunda, kaya tırmanışının bittiği ve küçük tesisin olduğu yerde bir anda her yer bembeyaz oluyor.
Kayalardan dik ve zevkli tırmanışlarla sonunda Gouter dağ evine ulaştık. Dağ evinin kafesine çıkabilmek için terlik giyiyorsunuz; ayakkabı ile yasak. Kazma, krampon vb de mutlaka bırakılması gerekiyor. Her numaradan terlik var. Diğer ekipmanlar için de kutular ve dolaplar var. Adamlar her detayı düşünmüş. Oyalanmadık orada, hemen tekrar yola çıktık bivak kulübesine doğru.
Normal tırmanış planında 2.gün burada kalınıyor. Fakat biz yine maliyet düşürmek için burayı pas geçip Vallot Bivak kulübesinde beleş gecelemeyi planlıyoruz. Zira buranın geceliği kişi başı 65 Euro. Yemek içmek de ekstra tabii ki.
Bivak kulübesine ulaşmak için ilk önce düz sonra epey dik bir kar yürüyüşü yapılıyor. Sezonda buzul üzerinde direkt patika oluşuyor hava açıkken rota çok belirgin. Bu sırtı aşıp tepeye ulaşınca dağ evi görünüyor uzakta. Hava tamamen açıktı. Bu iyi bir şey ama buzulda kavruluyoruz. Yanmayalım diye yüzümüzü gözümü sardık sarmaladık. Yavaş yavaş yükseldik buzulda açılmış izler üzerinde.
12 gibi Vallot Bivak Kulübesine ulaştık (4.362 m). Kulübe, buzulun bittiği bir kaya bloğu üzerine kurulmuş. Arkada tarafı tamamen uçurum. Ön tarafı ise buzul. Tuvalete giderken bile krampon takmalısınız. Kapısı da bir garip alttan yukarı doğru giriliyor. Kramponlarla içeri girmek zordu gerçekten demir merdivenden. Binanın kendisi de metal. Burası aslında acil durumlar için sığınma amaçlı yapılmış. Normalde planlı kalmak yasak. Fakat bizim gibi beleşçiler bu olayı çözdükleri için artık devamlı burada bir kalabalık var. Dağ evi statüsünde olmadığı için temizlik, bakım v.s de yok. Bu nedenle içerisi çok pisti. Her taraf alüminyum battaniye kalıntıları, boş kartuşlar ve çöp doluydu. Bir köşeyi temizleyip yerleştik. Duvar kenarına eşyaları yığdık soğuk gelmesin diye buradan.
Sonra 4-5 kişilik bir grup geldi İspanyol. Adamlar akşama kadar hiç susmadılar. Sonra Polonya'lılar geldi. Ne tesadüf onlardan biri de İspanyol'ca biliyormuş o da katıldı muhabbete. Bağıra bağıra konuştular. Selda yine de uyudu. Ben devamlı kar toplayıp erittim 2-3 sefer dışarı çıktım girdim. Giyin, soyun, krampon tak çıkar derken perişan oldum. Arada birileri geldi gitti. Dangur dungur krampon ve metal zeminin sesi; konuşmalar; yemek pişirenler, kar getirip su kaynatanlar. Epey hareketli idi ortam J Sabaha kadar giren çıkanın haddi hesabı olmadı küçücük kulübeye ve her giren çıkanın kramponlarıyla metal merdivenleri şaklatmasıyla bir çok kez uyandım. Verimli bir gece olmadı benim için, iyi uyuyamadım.
16.08.2016 Salı - Zirve yolunda soğuk bir gece.
İlk plan 4 te kalkmaktı gün doğumu ile çıkacaktık yola ama neredeyse tüm kulübe kalkıp hazırlanınca biz de kalktık 3 buçuk gibi. 5 gibi çıktık yola; kramponlar, kemerler vb derken uzun sürdü hazırlanmak. Hava soğuk değildi ve rüzgar da çok azdı. İlk önce zirve eteğinde epey dik bir yolu S’ ler çizerek çıktık. Yukarı doğru bakınca dağın sırtında bir sürü kafa lambası vardı. Aşağıdan Gouter'den gelenler de vardı bir sürü.
Yavaş yavaş çıktık yolu. Sona doğru epey dikleşti yol ama basamak olmuştu resmen. Diğer ekiplerle uyumlu idik. Kimseyi yavaşlatmadık, kimseyi de geçmeye çalışmadık. Bu dik sırt sonrasında hafif düzlük bir yere çıkılıyor. Hafif alçalıyor ve sonrasında ilk kılçık geliyor. Korktuğumuz gibi değildi kılçık. Ama sonra bir buzul çatlağından yukarı doğru geçişe geldik. Burada kısa ama dik bir buz tırmanışı vardı. Emniyet sistemi kurulmuştu, ipi emniyete geçirip kazma ile tırmanmak gerekiyor. Burada biraz oyalandık.
Sonra yukarı doğru epeyce bir kılçıktan geçtik. Kılçıklarda izler belirgin ancak sağı solu uçurum. Düşen ölür. Bir de kalabalık sorun oluyor. Daracık yerde karşıdan gelen olduğu zaman bir tarafın izden çıkıp, uçurum tarafına geçerek yol vermesi gerekiyor. Genelde çıkana yol veriliyor. Tam zirveye geldik dediğimizde arkada bir tepe daha gördük. Biraz moral bozsa da artık yaklaşmıştık.
Beklediğimizden daha erken bir saatte 7 gibi zirvede idik. MONT BLANC ZİRVEEEE…
O kadar uğraş ve sinir harbi sonrasında çok şükür Avrupa'nın çatısındaydık nihayet. Çok soğuktu, güneş tam doğmak üzere idi. Soğuktan ellerimiz dondu resmen. Selda'nın kaz tüyü eldivenlerini aldım da biraz kendime geldim. Zıpladık hopladık ama ısınamadık bir türlü. Zirvedeki herkes zıplayıp, ellerini ısıtmaya çalışıyordu. Çok komik bir görüntüydü. Bir tek üşüyen biz değilmişiz hava ciddi soğuktu sanırım. Dudaklarımız morardı resmen. Dişlerimizin takırdamasından konuşamıyorduk. Acele birkaç foto çektik. Doğru dürüst etrafa bile bakamadık.
Yedi buçuk gibi aşağıya inmeye başladık. İnerken kılçık daha kötü geliyor ve çıkanlara yol vermeniz gerekiyor. 9 da bivak kulübesinin orada idik.
Hava ısındı sonunda. Keşke 1 saat geç çıksaymışız diye düşündük. Sabah o tepeyi nasıl çıkmışız inanamadım. Üstümüzü başımızı toparlayıp Tete Rousse’a inişe geçtik.
Gouter’e 10:40 da vardık. Bu sefer paraya kıyıp omlet yedik. Yorulmuşuz. Karnımızı doyurduk ve dinlendik biraz. 12.15 gibi tekrar yola çıktık. Kayalardan inişe geçtik aşağı doğru. İniş kolay geldi. Çelik halatlara asılarak geri geri indik; çok zevkliydi.
Grand Coloir'a geldiğimizde tüm dağ kapandı, yağmur çiselemeye başladı. İyi ki bir gün erken gelmişiz dedik. :) Kötü şans bulutu üzerimizden gitmişti artık.
Kamp alanına geldik, çadıra girdik ve yağmur/dolu başladı. Acayip yağdı gökgürültülü. Tam zamanında çadırdayız, bir de gök gürlemese :)
17.08.2016 Çarşamba - Yorgunuz, açız, dönüyoruz.
Yedi buçuk gibi kalktık. Bayat ekmek ve kalan son peynirle kahvaltı yaptık. Tahin pekmez de yedik. Çok güzel geldi J Çadırı topladık. Ama etrafa koyduğumuz taşlar ve çadırın üstü donmuştu. Hava da soğuktu, henüz güneş gelmemişti vadiye. Üşüyerek toplandık. 9 da Tete Rousse'dan inişe başladık. 11.30'da istasyonda idik. 12.30 treni ile aşağı indik. Yine son dakikada kaçırdık bir önceki treni.
Arabada hemen ayakkabıları, üstümüzü başımızı değiştirdik. Dağdan sonra burası çok sıcaktı. Lapause’da, tren istasyonunun yanındaki restaurantda hamburger ve kızartmayı yuttuk resmen. Bu macerayı da geride bırakarak yola çıktık Cenevre’ye doğru.
Mont Blanc Dağı'na İlişkin Kısa Notlar;
Mont Blanc'ın klasik rotadan tırmanışı zor değil fakat uzun sayılabilir ve fiziksel dayanıklılık ve iyi bir aklimatizasyon isteyen bir rota.
Grand Coloir'da biraz dikkatli olmak gerekiyor. Özellikle öğleden sonra taşlar yağmur gibi akıyor. Aşırı kar biriktiği dönemlerde de ciddi çığ tehlikesi olan bir bölge.
Mont Blanc dengesiz ve kötü havasıyla meşhur bir dağ. Bu nedenle hava ne kadar iyi görünürse görünsün her an bir tipi, sis, kar yağışı, fırtına ile karşılaşma ihtimaline hazırlıklı olunmalı.
Grand Coloir'daki via ferrata bölümleri için kesik parmaklı bir ferrata eldiveni ile gelinmeli.
Eğer Tete Rousse ya da Gouter Dağ evlerinde konaklayacaksanız önceden rezervasyon yapmalısınız. Üzerlerine tıklayarak linklerden rezervasyon yapabilirsiniz. Tete Rousse, Gouter
Bizde yoktu ama etrafımızdaki birçok kişide rehber vardı. Siz de resmi bir rehber almayı düşünürseniz Chamonix'teki resmi rehber bürosundan ya da tourist information'dan yardım alabilirsiniz. Alpler'deki rehberlerin oldukça yüksek tarifeleri olduğunu unutmayın.
Çadır kurulmasına yalnızca Tete Rousse Dağevinin belli bir bölgesinde izin veriliyor. Daha yukarılarda izin yok. Bir şey olmaz demeyin, helikopterle alıp indiriyorlar ve büyük cezası var. Tabii ki helikopter ücreti de size ait.
Mont Blanc nerede?
Mont Blanc, Alplerin batı bölgesinde Fransa, İtalya ve İsviçre'nin kesiştiği bir noktada yer almaktadır. Dağa bizim gibi Gouter rotasından çıkacaksanız, Fransa'nın Chamonix kasabasına gelmeniz gerekmektedir. Dağın bir yüzü Fransa diğer yüzü İtalya sınırlarındadır. İtalya tarafından çıkışlar Courmayeur Kasabası'ndan başlamaktadır.
Chamonix, hem dağ çıkışları hem dağ yürüyüşleri, ultra maratonlar, kayak v.b. her türlü doğa sporu için gözde bir merkezdir. Tren, otobüs araçlarla ulaşım mümkündür.
Ne zaman çıkılmalı?
Eğer bizim gibi yaz tırmanışı yapmak istiyorsanız. Temmuz ve Ağustos ayları ideal olacaktır. Haziran ve Eylül aylarında da başarılı tırmanışlar yapılabilir fakat bu dönemde Grand Kulvar'da kar görmek olasıdır. Hatta taze kar yağışı da gözlemlenebilir. Kulvarda kar durumuna göre çığ riski iyi değerlendirilmelidir. Yaz döneminde kar olmadığı için çığ riski yoktur ancak bu sefer de kulvarda ciddi bir taş düşme riski bulunmaktadır.
Mont Blanc'a kış tırmanışları da yapılabilmektedir fakat bu tip dağlara kış tırmanışı yapmak sadece tecrübeli ekiplerin yapabileceği, çok zorlu bir faaliyettir.
Mont Blanc zor bir dağ mı?
Zorluk kavramı tabii ki çok değişken ve göreceli bir kavramdır. Örneğin çok zorlu zirvelerin bulunduğu And Dağları'ndaki Nevado Pisco zirvesi, etraftaki diğer dağlara göre kıyaslandığında "kolay" diye bilinen bir dağdır. Ya da Island Peak, etrafında Everest, Lhotse, Nuptse, Ama Dablam gibi dağlar bulunması sebebiyle "trekking zirvesi" adını alır fakat hiç de öyle olmadığını yazılarımızı okuyarak anlayabilirsiniz. Bu nedenle zorluk kavramını ancak kıyasla ifade etmek mümkündür.
Alp Dağları, dağcılığın başladığı, dağcılık kavramının başlı başına adı olmuş "Alpinizm" in doğduğu yerdir. Alplerde o kadar teknik ve zorlu çıkışlar ve dağlar vardır ki Alp tırmanış statüsünde Mont Blanc için zor ifadesini kullanmak pek mümkün değildir. Mont Blanc'a zor dersek, Eiger Kuzey Duvarı, Matterhorn Dağı ya da Grand Dru'yu nasıl sınıflandıracağız?
Fakat diğer taraftan kolay bir dağ diye de geçiştirmek doğru değildir. Amatör dağcılar için belli bir zorluk seviyesine sahip bir dağdır. Hatta bizim gibi rehbersiz, kendiniz çıkacaksanız, mutlaka önceden belli bir dağ tecrübeniz, dağcılık eğitiminiz olması ve belli dağcılık teknikleri (ip düğümleri, krampon kullanımı, ip birliği v.b.) ile ilgili bilgi sahibi olmanız gerekir. Rehber eşliğinde tırmanacaksanız işin teknik kısmını rehber halledecektir.
Mont Blanc Dağı'nı genel olarak zor bir dağ olarak değerlendirmek mümkün olmasa da çıktığımız başka 5.000'likler; Nevado Pisco, Cotopaxi Dağları'na göre kolay, Ağrı Dağı, Demavend, Kilimanjaro gibi dağlara göre daha zor bir dağdır. Kazbek Dağı ile zorluk derecesi hemen hemen aynı diyebiliriz.
Ayrıca 5.000 metreye yaklaşan yüksekliği ile yüksek irtifa etkilerinin hissedildiği bir dağdır. Yüksek İrtifa etkileri ve yüksekliğe uyum için yazımızı buradan tıklayarak okuyabilirsiniz. Tırmanış boyunca zihin açıklığı ve dikkat çok önemli olduğundan mutlak suretle yüksekliğe uyumun (aklimatizasyon) tam olması gerekir.
Rehber şart mı?
Mont Blanc için rehber bulundurmak zorunlu değildir. Biz de tırmanışımızı sadece Selda ile ikimiz ve rehbersiz olarak gerçekleştirdik. Öncesinde dağ ve rota ile ilgili geniş bir hazırlık yapmıştık ve problem yaşamadan faaliyeti tamamladık. Dağa çıkışta da göreceksiniz ki bir çok ekip rehberli olarak bu dağa tırmanmaktadır. Gerçi bu ekiplerin çoğu tecrübesiz ya da dağcı olmayan kişiler. Rehberler bu kişileri tabiri caizsse iplerinden çekerek zirveye çıkarıyorlar. Aslında bu anlamda turistik bir dağ da diyebiliriz.
Eğer tecrübe ve bilginize güveniyorsanız rehbersiz çıkabilirsiniz fakat böyle bir dağcılık geçmişiniz yoksa rehberli bir tura da dahil olabilirsiniz. Alplerdeki rehberlik hizmetlerinin çok çok pahalı olduğunu da hemen belirtelim.
Hangi teknik malzemeler gerekli?
Genel dağcılık yüksek irtifa kıyafet ve malzemelerine ek olarak aşağıdaki teknik malzemelerin de bulundurulması gerekir. Bizim gibi çadır kamplı yapacaksanız tabii ki çadır, uyku tulumu, mat ve diğer kamp malzemeleriniz de yanınızda olmalı. Rehber eşliğinde tırmanacaksınız, teknik malzemeleri rehber getirecektir.
Buz kazması
Krampon (otomatik tercih edilmeli)
Emniyet Kemeri
Kask
İp
Yardımcı ip (prusik ipi)
Gerekli durumlar için Buz vidası, sekizli, karabina ve perlonlar
İyi yalıtımlı bir dağ botu, krampona uyumlu